za rzeką, tam raj

ostatni raz wychodzę po gazetę,
po wyjściu z mieszkania - znanym zakrętem
<w lewo, a potem....>
ostatni raz zamykam za sobą drzwi,
kluczem, tak dobrze leżącym
w dłoni prawej, pełnej odcisków od dociskania go

dosyć rytuałów - zabrzęcz trzy razy, klepnij dwa
na koniec popraw ciałem...

Wychodzę i nie wrócę na ten metraż, tak pachnący moimi tanimi perfurmami.
Idę i nie będę mrużyć oczu do źle dobranych żarówek, kradzionych regularnie razem z papierem ze spelun, gdzie pyski, którym znudziła się samotność przed ekranem, ślinią mnie i blat pytaniami.
Pójdę tam, gdzie na moją zaintonowaną notę odpowiedzą przechodnie i w niekończącym się zapetleniu z bollywoodu będziemy śpiewać i tańczyć, aż wszyscy pomrzemy z wycieńczenia.
Znajdę się w miejscu, gdzie zmarszczki ma nawet niemowle, bo ryj tak wykrzywia w bezzębnym uśmiechu, już w łonie matki, bo tak jest naćpane szczęściem.
Drzwi i serca będę otwierać mówiąc "przepraszam, czy mogę"
a zamek odpowie " obraża mnie pan pytając".
Gdzie czarny nie istnieje, a czerwień się zna tylko z upieżenia dzięcioła, który też nie musi drążyć i dłubać, żeby zjeść tylko... jest
i ja też będę.
własnie tam,
z bananowo wygietymi kącikami,
Jak tylko wrócę,
ten ostatni raz
zanurzę się i harpunem, jak moby dicka wyłowicie moje klucze i dziennik
a ja
będę
patrzeć, w tym innym miejscu,
z pozycji drona.

mister kitenz

no chodź, proszę cię, jak to zwykło się/
no przejdź się, wyjdź, jak się zawsze wychodziło/
no idź, pójdź tam gdzie, się normalnie...
o co ci chodzi? nosi cię, widzę, że nie usiedzisz
ile już tak siedzisz? a za co, jak mogę spytać?

Ja tu, tak przelotem, pojawiłem się
przemknąłem...
nie zagrzeję i nie zwierzę
tylko płocha dziczyzna
łania z ledwo wygiętym porożem...

Ja czmychnę, nie oznaczę
szprejowym-feromonowym tagiem
już mnie nie ma, widzisz przecież...

Nie zawracaj sobie, bo tu znak jest taki,
 że głowy nie wolno, na manowce
prowadzić
prosto, potem po trzykroć w lewo, chyba
że dobrze, wtedy porządnie
wykonana sprawa jest fundamentem

a dom musi mieć porządną podstawę,
ja znikam, przecież być tu' nie miauem

odpust

Wiwat, wiwat
krzyczeliśmy
jednak cisza zaległa
gdy wybrzmiał nasz śpiew.

echo tańczyło między pustymi skorupami
pancerzy
które w odróżnieniu od płaszczy
walają się porozrzucane
po posadzce.

Ktoś leniwie próbuje oko otworzyć
zamrugać kilka braw dla celebracji
naszego tryumfu, ale
jedyne co słychać to
brzdęk zębów o szkło

szampany wystrzeliły razem z gafami rządzących
a my zarządzilśmy wiwat
i tak świętujemy.

Najpierw za zdrowie, za spokój i chwilę
potem za to, że możemy
kolejno za tych co odeszli
nie przyszli
i nadejdą.

Turlamy się wśród repetycji dźwięków i kakofoni
własnych grzmotów bioder
wypracowanych sprężyn ;
wzywamy bogów i matki-kurwy
a dżiny pilnują łazienki
i w morde lejemy
co kto przyniósł.

Wiwat krzyczymy
i wiwat czujemy
zmieniamy toasty
ręce i szkła
biesiadników i władze
a my rządzimy
dopóki jest w nas
wiwat.

ścisk

próbowałaś walczyć
jednak poległaś, kiedy tylko
rękawica zmieniła barwę
na kolor rozbełtanej jesienią kałuży.

Ległaś wtedy, razem z wymierznymi policzkami,
których odrzut
porzucił cię,
ostawił
samą
na pustyni, tak dobrze zmapowanych przez ciebie relacji.

Głaskana mruczeniami mebli ruchomych
i kantami tych nie,
wynurzasz się, żeby te kilka kwadransów
przewietrzyć się
i innych,
aplikując o twarz
wiosny,
pełni życia,
Twojego lata.

Nie dokonujesz abordażu,
ani aneksji,
ni anszlusu

prosisz o unię, ale niemo;
tym naiwnym morsem
 na każdym spotkaniu

a oni nie mówią tym językiem
tylko
patrzą i obśliniają kolejnymi wyrazami, tak niedocierającymi do ciebie w gąszczu kropek i kresek palców
widzą tylko oświetlone lampą punkciki,
te spoty przykryte różem i kolejną wypłatą.

Powtarzasz rytuał za kolejnym nawykiem
ale nie dajesz się zapamiętać, programować
ciągle stukasz
/proszę, zrozum,/
ale jedyne co się dzieje to następne RDV
w jezyku, który kiedyś studiowałaś
czy wyssałaś z domu matki.

tak mocno oficjalnym, tak dobrze ci znanym
zbyt używanym, zbyt adorowanym
do dzisiaj.
Dziś modlisz o jedno faux pas
o jedno odejście od protokołu
ale jeydne co jest
to raport
z odbytych negocjacji.

rzeka #3

kiedy otulony puchem gnijących liści,
tą szczególną pleśnią, plechą zajmującą
całe połacie ściółki,
wiatr przynosi Twoje imię,
/płaczę/

Albo moje, twoim tembrem
i tym ciepłem, tak stawiającym na baczność
wszystkie moje zmysły na karku,
chowam się w deszczu,
by nie było widać słonych kropel.

Kiedyś mieliśmy wspólne nazwisko,
ja byłem z
mił...
a ty i ta twoja ość...

dzisiaj, nic nie staje w gardle,
okazuje się, że rozczłonkowane,
nigdy nie było zakopane
a my, mamy się przedstawiać
"witam, ja miłość"

ale czy gdy nowe liście dołożą się do wcześniejszych,
nazwisko się nie zmieni?
czy jak raz się rozłożyliśmy,
jutro nie zabierzemy swoich liter do odpowiednich piaskownic?

iffy ( nie_spierdol_tego )

jeśli
cokolwiek zrobisz dla mnie,
odejdę.

jeżeli kiedykolwiek
poświęcisz coś dla mnie,
zniknę.

Kiedy w dowolnym ułamku pozwolisz zająć mi zbyt dużo siebie,
nigdy więcej się nie pojawię.

To nie jest kwestia wyrazu na em,
to nie jest podyktowanie, nakazanie i rozstawienie.

Po prostu
nigdy nie pozwolę na to, ponieważ

kocham cię .

tempus fugit, eternitas manet,

czas jest wszystkim
co możemy zobaczyć.

gdy króle upadali, kamienie się śmiały
gdy bombardowano kamienice
śmiał się czas.

Nie wiemy kim naprawdę jesteśmy.
W jednej chwili na szczycie siebie, potem...
inny jest czas.

twarze, tak pięknie tulone i lizanie najpiękniejszą niewinnością
zbrukane i znienawidzone, po czasie.

wszystko nie wtedy.
chcemy być wtedy, przed czasem i jego próbą
przed tą cholerną wiedzą
przed poznaniem.

Zabijamy się wracając do przeszłych chwil, do tych ułamków, odbitych w
mętnym spojrzeniu wstecz, bo wiemy,
że ich nie będzie, bo jest po czasie.

Mieliśmy szansę
mieliśmy czas
mieliśmy wolność

łudziliśmy się, że znamy i widzieliśmy wszystko, jednak
nie rozumieliśmy sekund.

Widzisz, drogi czytelniku, to nie kwestia metrum
tempa i tonacji
ani isntrumentów, ani kompozytora -
bo ten już dawno spisał partytury na wszystkie głosy
i takty/
/
to raczej widz, który nie w czas słucha.

101, czyli lesson learned

sądźcie mnie
i posądzajcie.
nazywajcie
przezywajcie
rozrzucajcie i
wyznaczajcie.

rzucajcie wyrazy
skazy
drogowskazy
za moje uczynki
nie puszczę minki,
nie użyję szminki
gównem pudru nie przykryję

tylko nadstawie wam wypiętą szyję.

Nie mogę uciekać od tego co się stało
byłoby mnie za mało
gdyby się okazało, że wszystko co po mnie ostało

to prawda, której nigdy nie poznano.

buc-e-v

wiatr wieje
piasek szaleje
przepływając między zwężeniami.

zwierzeniami
okrywamy pustkę,
zalewamy trzustkę

uciekając między pytaniami.

razem z wami pływamy słowami
wyrazami i potrzebami
dotyku i znania
prześladowcza mania losu ludzkiego

daj mi wszystko to, czego nie mam
najlepiej

w prostej linii od
Aleksandra
wielkiego.

książe mateusz

bal, w królestwie odbywa się co noc.

przybywają liczni

<albo jacykolwiek - trzeba tutaj wybrać konkretnie i wykreślić to mniej odpowiednie, przyp. autor>goście,

wódki moc,

nawet w poście

bo na dworze nie ma odpustów

tylko pytanie o ilość spustów.

Nowy, czy stary rok

czy hip  czy rock

czy skok do rzeki na golasa

nie ma to różnicy bo do pasa

sięgają tylko biesiadnicy

"

poza ucztami nic się nie liczy.

"

no może poza jeszcze jedną rzeczą

żeby sam książe pojawił się między gawiedzią

gdyż, jak ze skryb i instagramów relacją wiadomo

można być królem życia,

dzięki Mateuszowi,

co wieczór,

na nowo.

ten też dedykowany, 

\"wszystkim tym, których brat, Król, wrócił z krucjaty"

head or tail?

gdy skąpany w promieniach
latarni, które nigdy nie zaszły,
wschodząc codziennie, aż od poczatku słowa
nie dokonałem syntezy
ani analizy
ani implikacji
problemu też nie mogłem uchwycić
skrytego w cieniach
przymróżonych oczu.

/
modliłem się o serotoninę
/

Miałem wtedy opaskę,
i ganiałem się
ze swoim ogonem
nigdy nie dotknąłem czubka,
ale te kwadransy...

te metodologie...
te / para / dygmaty

od razu na czubku języka
jak belkę pod powiekę
do cieknącego nosa
dołożyłem wszelkich starań i
latarnie nabrały solarnego blasq.
a ja
nie ganiałem już ogonu.
swojego.

giovan(na)e

Jej imię to

rytm,

dźwięk każdego

kroku

przed piruetem.

W tym szczególnym punkcie

kulminacji

mówi mi o tonacji,

bo metrum już sam zrozumiałem.

Skomponowała również

partię dla mnie

i pozostałych chórzystów

którzy w kontrze mają nadawać cień

poślizg dla jej

zmysłów;

Ja, wraz z pozostałymi smyczkami

posadzeni zostaliśmy

i uradowani

stukaliśmy wszystkie noty z partytury jej bioder rozczytane

wsłuchiwaliśmy się w kołysanie, stukanie

stękanie, sapanie

i szczere płakanie

i szczerze jej przygrywaliśmy dla podkładu

po ostatniej codzie wstała,

ukłoniła się

i z kapitanem zeszła

aż na samo dno

pokładu.

sierpień 2014.

w przeciągu na trasie
tu i tam
wiem, że znam i
mam...
bez sygnału zerwane,
ale nazwane,
bo schowane i
spod siedzenia wyjęte.
Jakie tam zmięte,
podprasowane gorącem pościeli
tak, jak chlebem się dzieli
tak w lustro
spojrzeli.

zapłonęli, dotknęli, zniknęli
centrum i ciężar przesunęli.
chcieli, czekali
to zaistnieli.



/
kończę tu przygodę, usuwam hasło z pamięci, to o A.  i dla A.
/
dziękuję, dobranoc.

żywocie

Otrzymałem dzisiaj korespondencję
że jednak mam się nie wstawić

ponieważ już dawno temu się wystawiłem.

więc przestawiłem słowniki
a słowami rozstawiłem skrzynię

i po piruecie z ową posiadaczką szkatułki
stawiałem się

ale wyrok był łaskawy,
 mimo tej postawy.
i mimo obawy tylko jedno dostałem,

jak się bałem
a ile się nastałem !

s*owo

a jeśli Ona wyjechała i w przeciągu po perfumach codziennie
rozglądam się, szukając tej nuty.
mleczko kokosowe
kakaowe
wielosmakowe
zdrowe i
powtórzone.
a jeśli ona nie istnieje, wymyśliłem ją sobie, tak jak
wymyślałem oddechy
między dźwiękami
kiedy to te desperackie próby załatania spacji
wplątywały mnie w kolejne
jabłka,
mandarynki i miał-
liny i się nie powiesił
-
co to za wisielec
może bardziej... szubienicowiec?
stryczkowiec?
kijek - stryjek?
a jeśli istniała a przestała z chwilą gdy
/
przez łzy
/
przedstawiono nasze inicjały
ja
męż. z czyzn
ona
z
no...
Tych.

zakochałem się, powiedział podmiot liryczny

wczoraj kot polizał nutami mój sen
pobłogosławił długim legatem
ja widziałem przez biel powiek
całe audytorium
blokowisko
osiedle
 /
miasto


które nasłuchiwało razem ze mną.
Każda fraza zaczynała się od ais
a było lato
marcowe swawole brzmiały
a ja
/ prze- /
-słuchiwałem wszystkich solistów
casting rozpostarłem w swoim łóżku
i żiry w osobie oka lewego
puszczało zajączki po ciemni mojej serenady.

Musiał to być bach,
bo z rana bęc, telefon od
directeur,
tak wysądował
, że...

znalezione dzienniki

chciałbym jeszcze raz powąchać
ten zapach po przebiegnięciu między
szesnaście a osiemnaście
lat miałem kiedy południk zaczął wskazywać
wschód a ja
różem tuliłem najsłodsze odcienie żółci
przykrywając się niewymowną możliwością
nieistnienia.

Ręka w górze /hop/
prosi //o//
podanie /z/
słuchawka /off/
osoba /come/
tęsknię.
pragnę
/
noc
/

chrum / plum

chrum / plum
kanałami
dopływamy i działami
ostrzeliwujemy pozycje.
Partycje
przebiegają bez zarzutów, generale
znakomicie Marszałku, sobie chwalę
manewry nasze poczynione w banku
na ganku
koło drzwi, te przed dmuchawą /
te były lepsze niż te przed kasą.

o szczurach co popiela zjedli !

nie ma trybu off

niby loff

czy wizyta z władkiem

małym szlaczkiem

udajemy się z nim po łące

rwące

strumienie krążą brzegami

ścieżkami

dochodzi się do celu

wielu

tak myślało / 

i  /

tak się nie stało

bo /z/

 myszami.

 ucztowało.

                                                                                                               for:

                                                                                                    ala -la -la la !

Stetoskop

wszystko obraca się jak... na karuzeli
                                                        wszyscy widzieli
                                      westchnęli
                    i zapomnieli

        poza!
                                                                                     jeżdżącym i jeźdźcem
                                                                                                                    czytającym i mędrcem
                    i tym co macha gałkami
                                                         bo on patrzał oczami
                                                                                    filtrowanymi przez kalejdoskop własnych marzeń
                                                  widział inną formę zdarzeń

               taką jaką znał i pamiętał
                                                     taką, której się zawsze lękał.

10/05

znalazłem sposób na dziesiątego
-
zacząć dzień od śniadania sutego
-

legowisko

nie wiem na czym stoję
rozstroje, nastroje
chyba leżę,
pytanie czy zwierze
opiekuńcze otacza opoką.
pozycja zwana foką
na jednym boku, ssaka byt
w gablocie kolejny ryt
a ja chyba leżę, myśląc że stoję
(o te odleżyny najbardziej się boje.)






                                                                                                                                 FUR STWO.że.NIE

klocki (l)ego

z tego
owego
niezmiennego
wyprostowanego
nie krzywego
narodzonego i nadanego
nabrzmiałego (wyssanego)
z palca - kierunkowskaza
to nie skaza
iść według przykazań

i układać cegiełki wzdłuż płotu.
plany najwyższego lotu
by bielą okalać zieleń ogrodu
jak za czasów płodu
gdy nic obcego nie docierało

Bo krzyczeć mało
to klocki z innego zestawu
tego co głodny hasła

brawo ////

marno po-trafie

trawie na marno
parno
i duszno.
słuszną
myślą

byłoby bycie
kryszną.
albo bezą pyszną

na którą każdy się będzie oblizywać.

Mógłbym pokazywać
wtedy cukry - pudry
trudny proces
zlizywania
palców pokazywania
gestów pozdrawiania
i do ikon wzdychania.

a to wszystko dzięki jednej zgodzie
na życie w któreś trzodzie

/!/

(ja = ja)

Nie mogę zapomnieć

bo zatarcie byłoby

okazaniem

/nie/wartości

muszę pamiętać, bo kiedy ja nie będę to /

nie ma mnie w innych a oni chcą być mną

częścią mnie

we mnie /

a ja mam pamiętać / nie dla rachunku

wystawianego przez kelnera po konsumpcji

mam pamiętać nie jak kucharz, który przygotował wszystko, całą orgię smaków, a innym pozostało jedynie włożenie do ust /

mam pamiętać jak ja

bo zdarzyło się i było, istniało, a kiedy przestanę wiedzieć, że było

przestanie być, a ja z nim.

Jesteśmy pokoleniem które /tylko/ myśli, że działa

albo działa /tylko/  myśląc.

Niczego nie mamy w rękach, wszystko w pochowanych folderach...

wiedza stała się powszechna, jak brud i przemoc, z tymże

wiedzieć o tym,

to pamiętać

klepsydra

data - szmata

a kiedyś zawsze dawała

się przypomnieć

miała

jasne cyferki oddzielone kropką

nagle mokną

i topią się

zegary z kalendarzami

fanami

tego postępu byli

/panami/

bitelsi, erplejny i inni prorocy

wieloocy

ale bez konkretnej daty.

rozrywam szaty, tańczą gołe klaty a ja z nimi
na dwa baty jak kanapka u fon trira
nowa chwila
mija
a gdzieś przecież jest punkt odniesienia

w piruecie
biel nie do zniesienia
rozpylona jak marzenia

przy pytaniu "co ważne w życiu"
"jak to co? miłość w tyciu"

pierwsze trzy dni

jeżeli sensem nie cel

tylko żel

i okruszki wysypywane w międzyczasie

to w pełnej krasie

pokażemy się tylko u schyłku.

wszystko w wymiarze pyłku

tylko w innych odcieniach szerokości światła padania

jest coś wspólnego - trud wstawania

konieczność turlania

i wymagania

odnośnie smagania

i krakania

/między wronami/

budzimy się sami /i zasypiamy też nie razem/

wmawiamy sobie bazę

danych i wytycznych

pełną zdań krytycznych

i współrzędnych analitycznych

jednak nigdy nie doszliśmy do podstaw tych konstrukcji

wszystko oparte na fuzji

nic stałego

poza jedną prawdą

"nie podważaj niczego"

/ znaczy "pierwszego" /

fade out

nauczyłem się nowych wyrazów
brak
żal
CHCIAŁBYM

lustro wywraca wszystko na lewą stronę

goniąc królika uciekłem z krainy
i urok / klątwa / obraz boscha

ale nie ogród, tylko krąg.

czekam na beatrycze, ale
ona na długo przede mną odeszła
rozdzielona mieczem króla marka, nigdy obok

zawsze koło |
potem kwadrat, znaczy trójkąt
drabina i ojciec z synem
duchem krążyłem wokół kręgów

w każdej wnęce dusza łapie inną
a ja
chciałbym
||

poznałem twarze i ich wymiary
mary, zegary, fanfary
i pochód przez łuk triumfalny.
zdalny, manualny proces figlarny
a ja, marny, jak ten karny odział nowego pułku
w tym kółku trzymam was za ręce
nie chcę ale chciałbym
dałbym, brałbym i skradłbym
jednak się wstydzę albo brzydzę i krzyczę
ale głos staje w gardle
a ja rękę mam w imadle a
a oddech łapię cudzymi płucami
szczycimy się wszyscy kacami, rubinami i blaskami
bo tylko wśród nich się mamy.

pany zmieniły imię i nazywają się sponsorami
gafami,
otaczamy się i promujemy dla chwały talara
nowa dziara
a ja mam bliznę na lewo od przedramienia
wszystko się zmienia tylko ja
trzymam się słownika
brak / żal / chciałbym
tak, znikam

Dice

spin and roll

it's like there was a choice

rather to stop

or either to be

/

chances are even

and oddly might feel

/

the dancer or player or the keeper of moves

(the question of host leads us to the roots)

→

and base of the game is what we do

outside of practice and despite of the rules

one of solution is just to obey

but what should i follow?

Let's take a break

and spin and roll

and see results on board

everybody loves the winners

but who calls them off

and tells when you finish the round​?

//

another spin's taken, let's have a bite

and flip a coin, dance while it's in the air

the heir

with fate against all odds

makes new pirouette

as the fate calls.

                                                                            Für Leo

67

Opowiedziałem jej historię

dałem kolię

kwiaty w sklepie zawinęli w folię

chciałbym, żeby wszystko było moje

dwoje się, troję i przepoczwarzam

nic się nie powtarza

zdarza

plaża

gaża

i bukiety

niestety

parytety / kotlety / skręty

i przekręty

przeklęty dźwięk rosnących kwiatów

wielu batów

twarze katów

miasto kraków

kolej państwowa

rozmowa i zmiana finansowa

kątowa

kryjówka u nurka żyjącego pod wodą

podpłynąłem do niego kłodą

i w bezruchu udałem się na kolację

miał wielką rację

i równie mądrze mówił gdy gryźliśmy wodorosty

nad nami ludzi pomosty

a on pomocny w ogóle nie był

jak dzik rył

w głowie i słowie i innych przymiotach chwili

widzowie się dziwili

nie kwilili

kwiaty rzucili

występ skończyli

mgła

cisza                    krzyk
opowiedziała       wybrzmiał
widziała               narzucił
czuła                    porzucił
była                     udowodnił
chciała                 skundlił
poszła                  wyparł
wyszła                 skłamał

słuch / ruch / duch / puch / bryza i tlen

\\

ciało \ mało \ chciało \ miało \ dało \ zabrało|
                                                                      i zjadło

Master sun

the art of war is about strategy

how to win without alergic

hiccups of follow up of unthoughtful decisions;

you can change positions

go on flank or just siege till enemy surrender

//

i'm not healer, inventor or mender

i'm just voice which is as temporary as blow of the wind

so, if you ask me

i'd recomend instead of tactic

!overwhelming pressure!

it's the best way to make borders frantic

pier-rot

history of a boy

who has thorn

in his heart;

playing all day with conception of dell'arte

and rest of comedy of situations/

in all his negations

he dances and speaks

but it's impossible to hear

(cause he mumbles instead of talk

he crawls instead of walk

he cries instead of facing life)

:

that's all masks which he can show to us

//

there`s a different play

of gestures moves and words to say:

first act is presentation of personalities

second is plot twist and finding responsibilities

the third is finding own way in sea of sorrow.

?

but how does the play end, what will story follow

?

the two last parts are about proving the point

that cause of lack of a joy

the hero is forced to dodge people, places and time

the easiest solution is suicide

but decission is too fatal to make

instead there`s no punch to fake

just the dance till death //

sajko

Sajko

psycho psycho, programowanie

neuro wiedza, absolutne znanie

mnie i ciebie, bracie drogi

wydzielane (osobowościowe) zapomogi.