proszę_spójrz_poczuj

Dziwne uczucie 

czuję metaliczny posmak 

i 

usta 

Wykrzywiają mi się

W niezwykle przyjemne napięcie 

Oddycham głęboko a 

źrenice tańczą

Szerokie i nieprzeniknione 

A kolory wyostrzają sią 

Kiedy tylko 

Wraca do mnie

miłość 

Przepojony tym sobą mogę wszystko
Mówię językami
Których nie znam
I których nie ma

Ale istnieją

i są świadome jak ja

Na tej idealnej granicy
Nie burzę i nie buduję
Nie wzlatuję i nie tonę

Jestem przezroczysty
/między czarnym
a
białym/

Jestem też nie mogę powiedzieć
Bo mowa umiera z każdym dźwiękiem i upada każda zgłoska głucho i martwo jak niepojęta nazwa każdego krzesła i artykułu

Gdy potrafię czuć metaliczny posmak
Nie ma tytułów
Nie ma konturów
Nie ma i miał
I będzie mieć

W tym najmocniejszym wydęciu
W tych najjaśniejszych jaźniach
Jest i nie ma
A "ja"
Wraz z nim

Proszę
Spójrz
Poczuj

zgubiony wianek

zalegalizowano nas;
tak jak kiedyś
możemu znowu poruszać się w
uliczkach,
zakamarkach,
pościelach.

przemykać niepostrzeżenie między
zajęciami i obowiązkami
spódnicami i chybotliwymi spojrzeniami tych już dawno zalegalizowanych.

Zalegalizowano nas, więc możemy
w pełni sprawnie korzystać ze wszystkich,
które używaliśmy wcześniej,
możemy patrzeć sobie w oczy
i mówić o każdej sekundzie, której nie wiemy, czy
żałujemy.

MAMY pełnię praw i obowiązków,
pełnoprawnie możemy
tak, jakbyśmy wcześniej
nie mogli.

**** [ pierwszy raz bez tytułu ]

Pani szatniarka z

wczorajszego bloku

radiowego

kartkuje profil

swojego byłego.

Pociąg się nie zatrzymał,

szkoda, że my tak.

heloj, kyti <#

No kici kici

droga promocjo

no podejdź do mnie,

widzisz, że mam kartę

wytrych

klucz do

wszystkich zamków.

No kici kici

droga okazjo

z wypolerowanym futerkiem i

czujnymi wąsami

od 0X.0X.XXXX przez tydzień

lub wyczerpania

zapasów

boksów

meczów w sezonie

zimowym będzie olimpiada

i nowy rok

a my, drogi kocie?

My zasypiamy

z gwarancją

w pudełkach,

na gazetkach.

post-komun[I]a

Zawiązaliśmy związek

dwóch końców

jednej monety

rewers i awers

kontekst wypadł z kieszeni

z resztką drobnych paradygmatów przy wyciąganiu

chusteczki

kanciastej

z symetrycznie rozmieszczonymi

punktami wpisanymi w

koło

nas nic

my wkoło

wciąż

i

nic.